Argentum

Edelmetalen als goud en zilver, oké, scheikundig gezien niks mis mee natuurlijk, maar het gebruik ervan in sieraden stoot me af! Ze stralen kitsch uit! Platina, ook een edele jongen, maar met minder kitscherige uitstraling. Nu ja, ik wens sowieso niet voorzien te zijn van sieraden aan m’n lijf.  Zilver mag dan onder de edelmetalen gerangschikt worden, metalen dus die weinig alert zijn aangaande chemische reacties, doch eet een ei met een zilveren lepeltje en je proeft de walgsmaak van zilversulfide (AgS) vanwege een chemische reactie van zwavelwaterstof (H2S), een gas dat altijd wel een beetje in een ei aanwezig is, met het zilver. Dat wil je niet. Het is tevens datzelfde sulfide dat de bruinzwartkleuring van zilver veroorzaakt.

Nog niet zo lang geleden kreeg ik een uitnodiging om een nieuwjaarsborrel te komen drinken in de Zilverkamer van Appingedam. Oké, niks mis met borrels. Doen! Snelle beslissing mijnerzijds! Maar waar is die zilverkamer dan? Waar bevindt die zich? Had er nog nooit van gehoord, maar ja, heb me ook een beetje (een béétje!) van Appingedam afgewend. Na veel omzwervingen in het stadje met de hangkeukens wist ik die kamer dan eindelijk te vinden (u moet weten dat ik te arrogant ben de weg of wat dan ook te vragen aan derden).

En wat ik daar in die kamer aantrof was verschrikkelijk: een tiental grote glazen kasten overvol met ambachtelijk zilverwerk, waarop, ter extra schittering natuurlijk, lampen gericht waren. Avondmaalbekers, mandjes, lepeltjes, sieraden en wat al niet voor kitsch?!! Ik kon er de volgende nacht bijna niet van slapen, bijna, hoewel ik op zich veel respect heb voor degelijk ambachtswerk. Al dat afstotelijk zilvergedoe bij elkaar moet misschien wel duizend gulden waard zijn! Wel DUIZEND! En l ‘argent, dat Franse woord voor zowel zilver als geluk – nee, ik voel er niks bij!

Edoch, ik wil niet zo onvriendelijk zijn te eindigen zonder een zilverpoetstip:

Wikkel je zwart geworden zilver in aluminiumfolie en leg dat geheel in heet sodawater. Na een half uurtje haalt u het op het droge. Verwijder de folie met resoluut gebaar, en u zult zien dat u het zwart zo van uw zilveren voorwerpje kan afwrijven. Dat is beter dan eeuwig poetsen, want poetsen slijt! 😉

zilverkitsch

Wel of geen zilverkitsch?       foto: Wikipedia

Ik verzamel licht

September, heerlijke maand, met z’n licht van aanstaande vergankelijkheid. Geen zomers licht dat alles genadeloos doodslaat. Ik verzamel dan ook het liefst septemberlicht, en vat dat in reminicensies: het invallend licht door de hoge ramen van de middelbare school – ik zie het nog zo voor me. Het middaglicht tijdens het ongeluk, waarbij de jongen uit de hoge lindeboom viel, lang geleden. En van het meisje dat elders haar beide benen brak. Dat moet allemaal septemberlicht zijn geweest. Maar ook het ingehouden licht van sombergrijze winterse taferelen van sneeuwballen gooien. Alles heb ik verzameld en van tijd tot tijd komt er nieuw licht bij om toe te voegen aan die gewillige verzameling…..

USB-stick

Altijd recente backups van m’n al of niet persoonlijke database bestanden liggen, slim als ik ben, in de auto. USB-stick. Oké, nu u weet dat dat ding in de auto ligt mag u het gerust proberen te jatten; er staat niks geheims op, hooguit choquerende feiten….. in de auto dus, buiten; hij staat continu buiten, opdat ik er, mocht het huis in brand vliegen, zo mee kan wegrijden om daarmee gewaarborgd te zijn van behoud van m’n gegevens. De voor mij belangrijkste elektronische dossiers bevatten de gegevens van m’n boeken- en muziekverzameling. Benevens nog een groot bestand vol met trefwoorden en bijbehorende informatie, nodig voor het opzoeken van onderwerpen waarvan de inhoud genoteerd staat in een literair blad waarop ik zo’n dikke twintig jaar geabonneerd ben geweest (Maatstaf 1977 t/m 1999, met maandelijks gemiddeld zo’n 110 pagina’s). Maar, zo schoot me vannacht na het ontwaken uit een enge droom te binnen, wat heb ik aan al die elektronische bestanden als de reële verzamelmaterie zou verbranden? Dan zit ik in de auto, weg van de vuurzee, en heb ik een USB-stick vol met gegevens van de dingen waarover ik naar alle waarschijnlijkheid niet meer zal of kan beschikken….!