De deurbel liet tamelijk lang op zich wachten alvorens hij signaal gaf; ‘k had sintermaarten voor dit jaar al stiekem afgeschreven toen daar toch nog de bel ging. Deur open en daar stond man naast jongetje met ‘brandende’ lampion. ‘Prima’, zeg ik, ‘zo hoort het ook; lampions moeten branden, zéker met SintMartinus-lopen’. Ik deed alsof ik meer dan geïnteresseerd luisterde toen het jongetje, zo te zien vanuit het niets en geheel uit vrije wil, een lied begon te zingen. Iets met ‘de meisjes hebben rokjes aan’. Nadat het joch uitgezongen was lied ik hem, na een overdreven compliment over z’n zangkunst, een grote plastickom zien die door gebrek aan bezoek nog geheel gevuld was met chocoladedingetjes, stuk voor stuk gewikkeld in een papiertje. Een Marsreepje werd het slachtoffer, waarop de volwassen man antwoordde ‘Nee, ja, kijk, snoepen doe ik allang niet meer, zoiets hoef ik niet meer op mijn leeftijd. Tegelijkertijd hing hij met z’n wolwassen hoofd vlak boven de kom, griste er een lekkernij uit, en zei dat het hem tóch wel lekker leek. ‘Bedankt hè?!’ En weg waren ze…
Overigens wil ik hier wel even vermeld hebben dat ik vind dat dat ook zo hoort – meisjes horen rokken aan, niks broeken!!!