Bonita Avenue

Het debuut van Peter Buwalda. Ik vond het te dik (nota bene zo’n 540 pagina’s), en het las te langzaam: steeds weer herzelfde verhaal vanuit een andere invalshoek, waarbij je met enige regelmaat niet altijd direct weet wie er aan het woord is. Dat leest lastig, wat andere al of niet bekende recensenten er ook van mogen zeggen. Een roman van een familie die de ondergang al in zich heeft. Speelt zich af gedeeltelijk in Los Angeles en Enschede of all places, waar de vuurwerkramp ook een flink woordje mag meespreken. Sprake is er ook van onwaarschijnlijk hilarische momenten, die te veel het karakter hebben van fantasie ipv verbeelding…..
Ik trof wel, en dat hield me vooràl op de been, veel prachtige zinnen aan, die mooie metaforen lieten gelden. Een paar voorbeelden:

• Ik leefde van weekend naar weekend; als een lont brandde ik naar de volgende vrijdag toe.
• Het zachte ruisen van het sterfelijkheidsbesef…..
• …..z’n glimlach kietelde tussen m’n schouderbladen.
• …..met de kracht waarmee je leven trekt in een buitenboordmotor.
• …..de wind mende plastic zakken en kranten door de goten.
• …..ik blies me op tot een zeppelin van zelfverwijt.

Een uitgave van De Bezige Bij, Amsterdam. 23ste druk!, november 2012

Midweek Zwolle

Goedkope treinkaartjes: er moest maar weer eens met de trein gereisd worden en als het effe kon -vanuit Appingedam- verder dan Assen. Het werd Zwolle omdat de reis midden in de week gepland was; in het weekend wil het treinverkeer nog wel eens onderbroken zijn vanwege onderhoud, om dan als reiziger overgeladen te worden in een bus. Wij zitten niet te wachten op noodgedwongen busreisjes. Dat moeten ze bij de spoorwegen maar eens weten! Goed, derhalve midden in de week dus, op woensdag 11 maart jongstleden. Maar Zwolle is dan toch ook niet ver zult u zeggen. Ach, u moet m’n angst voor avontuur en ver van huis niet onderschatten! Het was niet anders: er stond een bezoek aan het Zwolse ‘Museum De Fundatie‘ gepland. Soms moet je dingen plannen en dan nog probeer ik er wel eens onderuit te komen….. Ha!

Er was bij de Fundatie (niet te verwarren met het Zwolse Stedelijk Museum) een bijzondere tentoonstelling te zien, getiteld: ‘In Search of Meaning – mensbeelden in globaal perspectief’. Een onderzoek naar de betekenis van de mensfiguur op wereldnivo aangaande bijvoorbeeld het vraagstuk van het geloof, de val van de Muur, en de teloorgang van het communisme (dat nooit heeft bestaan!, dré). Aan het einde van de vorige eeuw verdwenen deze ‘grote verhalen’. Hoe was de reactie van de mens daarop? Vraag en opgave voor kunstenaars.

Yue Minjun (China): Romanticism & Realism, study 5 (2003). Klik op de plaatjes.  “Dit roept vragen op over spanning tussen individu en collectivistisch samenleving”. (foto: dré).

Antony Gormley (Groot-Brittanië): Feeling Material V, 2003. “Het gevoel ontstaat dat de grenzen van je lichaam oplossen om een te worden met je omgeving”. (foto: dré).

Er was veel en veel meer te zien, maar ik wil hier slechts laten zien het overvloedig speekselvormend, opgeblazen megarealisme van fotograaf/schilder Tjalf Sparnaay. Niet dat ik dat nou direct kunst vind, kunstig is het zeker, ambachtelijk, zeer onderhoudend om naar te kijken, ook met veel verwondering. Ik denk bij de afbeeldingen stiekem een beetje aan foodporn:

No Comment!               (foto’s: dré)

Trefwoord: hyperrealisme