Schuilplaats voor andere tijden

Een bijzonder boek dat mij de radeloze machteloosheid der mensen aangaande de ziekte Alzheimer doet inprenten, immers het is nog steeds een ongeneeslijke ziekte die mensen die er aan lijden langzaam maar zeker hun leven ontneemt; niet meer in staat het huidige leven nog te kunnen volgen. Er wordt natuurlijk alles bedacht om met verzachtende maatregelen te komen. Hier en daar een pilletje of een aanpassing van de levensstijl, als pleisters om het erger worden ervan hopelijk enigszins te kunnen afremmen. Gaustin, de hoofdpersoon (tevens de schizofrene ik van de schrijver) uit de roman ‘Schuilplaats voor andere tijden‘ van de Bulgaarse schrijver Georgi Gospodinov had een uitgebreide levensverlichtende oplossing bedacht voor mensen die niet meer zo goed in het nu zich konden handhaven omdat ze domweg niks meer in hun brein konden vastleggen, terwijl ze zich nog wel allerlei dingen van vroeger herinnerden: Hij, Gaustin, probeerde de omstandigheden van vroeger na te bootsen door allerlei kamers in te richten die een verleden uitstraalden, bijv. van het jaar 1960, of 1968, of 1956 etc, vul maar in, waar de dementerende dat leven van toen nog konden leven, omdat ze daarvan nog veel herkenden. Werd de dementie erger dan was het mogelijk een stapje terug te doen middels verhuizen naar een kamer met een eigenschap van een nog vroegere tijd. Nu ja, het was natuurlijk een mooie poging om die mensen nog een beetje leven te gunnen, maar u begrijpt, dat zoiets toch vroeg of laat moest doodlopen. Ik vond dat overigens wel een grappig idee (Gaustin was natuurlijk ook een beetje gek), maar er kwamen steeds meer gezonde mensen op af die in die behandeling een uitweg hoopten te vinden voor het hectische moderne leven. Eigenlijk is het hele boek – veel Europese staten hielden zelfs een referendum om mensen te laten kiezen in welk verleden ze wilden leven! – een aanklacht tegen het feit dat steeds meer mensen van nu een obsessie met het toch wel dystopische verleden hebben. Angst voor de Toekomst? Te hectisch het huidige leven? Te druk, te jachtig, te chaotisch, te koortsachtig, te angstig?!

Even nog wat citaten uit het boek van 330 pagina’s:

• Het monster is de ouderdom en de dood is zijn zuster.
• Het verleden is dood, maar men wil het alsmaar balsemen en onderbrengen in een muf Mausoleum.
• Het ergste van verstoppertje spelen is beseffen dat niemand je meer zoekt.
• het verleden groeit als onkruid.
• Een lichaam dat écht dood wil, voelt geen trots meer.
• De staat, niet meer dan een brullende historische zuigeling, die zich voordoet als een Bijbelse ouderling.
• Het verleden is genadeloos! Wees genadeloos voor het verleden!!
• Nationalisme is hoe dan ook een territoriale aangelegenheid, het gebied is ‘heilig’. Wat gebeurt er als je dat kleedje onder de voeten wegtrekt?
• Niets kan het verleden zo terugbrengen als kitsch.
• De ruggengraat van geluk is zo breekbaar als die van een libelle.
• Geluk is niet de hoeksteen waar je je kerk of staat op kunt bouwen. Geluk is iets persoonlijks!
• En toen de demonen het verleden verlieten, nestelden ze zich in de mens.
• Dementie: hier is het ‘ik’ het meest zinloze woord, een lege schelp die met de golven mee naar de kust rolt.

Een uitgave van Ambo/Anthos Amsterdam (2022).

Stemhokgeneugte

Na het tonen van m’n ID en het daarna in ontvangst mogen nemen van de benodigde stempapieren was mijn doel het stemhokje. Aldaar aangekomen eerst maar even m’n ID weer opbergen voor het veiligstellen ervan. Voor die handeling moest er een rits van m’n jaszak open, hetgeen natuurlijk problemen gaf, want ik had beide handen vol. In de ene hand het ID en de andere hield de stemformulieren in z’n greep. Vernuftig als ik ben, kwam ik er al gauw achter dat ik die hele rotzooi op het tafeltje van het stemhokje kon deponeren. Handig. Met beide handen vrij kon ik nu makkelijk, zo dacht ik, de rits openen. Maar hoe gaat dat met ritsen? Die hebben de onhebbelijke neiging nogal eens vast te willen lopen, zodat ze open noch dicht willen. Dat werd dus prutsen! Na zo’n vijf minuten kreeg ik, handig als ik ben, de ritssluiting weer gehoorzaam aan mijn wil, zodat ik me geheel kon storten op het gepulk aan de netjes opgevouwen stembiljetten die ik echter vanwege m’n opgewondenheid om te mogen stemmen maar niet opengevouwen kon krijgen. Maar ik kan u verzekeren, in mijn bijzijn gelukt uiteindelijk alles. Na zo’n vijf minuten reeds had ik de biljetten volledig openliggen om ze te kunnen bezoedelen met behulp van het rode potlood aan het touwtje. Dat deed ik heel voorzichtig, gehoorzamend aan ‘niet buiten de lijntjes’. Daarna was het zaak om de papieren weer netjes proberen op te vouwen, maar u weet hoe het worstelen is met bijvoorbeeld het weer opvouwen van geheel uitgevouwen landkaarten – ik althans krijg die dingen zelden weer goed. Maar na enig doorzetten en uitproberen vielen de vouwen toch weer netjes terug in hun eigen vouwen. Vraag me niet hoe ik hem dat geflikt heb! Oké, dat koste me hooguit vijf minuten, zodat ik opgeteld in totaal zeker niet langer dan een kwartier in het stemhokje heb hoeven doorbrengen, om vervolgens op zoek te gaan naar de klaargezette stembussen. Fluitje van een cent….. 😉

Het ontbreekt aan dualiteit!

Of er nou per se een kleurrijk kabinet moet komen, letterlijk, zoals journalist Frénk van der Lenden dat voor ogen heeft, weet ik niet – zou niet verkeerd zijn, maar mij gaat het meer om een essemblage en samenspel van mensen met hart en deskundigheid, verdeeld over de ministeries (met als extra een ministerie van armoe-bestrijding!). Een kabinet, wat mij betreft gevuld met veel vrouwen, niet gebaseerd op politieke voorkeur! Een minister-president, ook meteen als internationaal ‘uithangbord’, die president en of monarch overbodig zou maken, zou door die groep zelf moeten worden aangewezen, uit z’n eigen gelederen. Een witte rook systeem met tijdslimiet. Geen meerder- of minderheidskabinet meer, maar een driejaarlijkse regering die niet voortijdig kan vallen en ook niet van te voren alles al vastlegt, maar niets anders doet dan, vanuit z’n ‘met de tijd meegaand’ specialisme, korte- en lange termijn voorstellen naar de Tweede Kamer sturen. De Kamer kan er dan in volle dualiteit op reageren. Een dualiteit, of dualisme, zo u wilt, die binnen het gangbare systeem van coalitie-afspraken goeddeels ontbreekt, terwijl dualiteit, de democratische wisselwerking tussen kabinet en Kamer, juist de sterkte hoort te zijn. Dus niet per se coalitie en oppositie meer op voorhand…..

Er is echter een probleem: Hoe zo’n kabinet samen te stellen? Zou dat dan niet iets zijn voor de Raad van State, die adviezen daarvoor uit alle gelederen van de maatschappij daarvoor zou kunnen krijgen, om vervolgens binnen afzienbare tijd tot vorming van door mij bedoeld kabinet te kunnen komen?  Ik weet het niet. Er zou uitgebreid over nagedacht moeten worden. Zolang het de dualiteit maar ten goede komt!

Stemding

STEEDS bekroop me het gevoel dat ik, áls ik al ging stemmen, misschien door de stemmachine of zijn bediende belazerd zou worden. Het enige bericht dat je na het stemmen meekreeg van die automaat was dat je daadwerkelijk had gestemd, maar over waarop en op wie bleef het ding altijd zwijgen. Met dat wantrouwen van mij bleek ik niet alleen te staan, want volgens rtl-nieuws van 6 juli jl. was een groep deskundigen, bestaande uit pc-experts, een actie begonnen tegen de stemcomputer. Ook zij willen, net als ik, de uitslagen kunnen controleren. In ieder geval wens ik te weten of het apparaat gewillig met mijn stemwens is omgegaan. Het tellen ligt nu bij enkele technici en ambtenaren.

Op 30 aug. jl. verscheen er het volgende NOS teletekstbericht:

‘Een man uit de Brabantse gemeente Landerd wordt vervolgd voor fraude bij de gemeenteraadsverkiezingen. De man, die zelf verkiesbaar was, hield toezicht op de stemmachine in een zorgcentrum. Hij kreeg er opvallend veel stemmen.’

Nu vráág ik je…..

27 september 2006: Minister Remkes (Binnenlandse Zaken) laat nog voor de verkiezingen van 22 november alle stemmachines extra beveiligen. In een verklaring die is afgegeven aan het televisieprogramma Radar (TROS) staat dat de stemmachines worden verzegeld, software een extra beveiliging krijgt en dat TNO de software zal controleren.

P.S. Dit houdt dus in dat de macht bij TNO ligt! Laten we derhalve de uitgebrachte stemmen handmatig tellen, onder streng toezicht!