De toekomst wenkt!

Het Haydn Jeugd Strijkorkest (HJSO) uit Groningen is een strijkorkest voor talentvolle  jonge musici in de leeftijd van 12 t/m 19 jaar. Ieder jaar verlaat een aantal leden het orkest en komen er via de audities weer nieuwe leden bij. Het orkest onder directie van Jan-Ype Nota put uit een breed repertoire van klassieke muziek, waarbij ook de modern klassieke muziek aan bod komt. Jongstleden zondagmiddag werden we in de gelegenheid gesteld een tweetal eigentijdse klassieke werken van ze te mogen horen: ‘Miserere‘ (van oorsprong een stuk voor strijkkwartet) van de bekende Nederlandse componist Louis Andriessen en  ‘Lullaby‘, een wiegelied van de Oekraïner Maxim Shalygin. Ik moet u bekennen – Shaligin, ik kende hem niet. Des te beter, want we zijn altijd in voor iets nieuws natuurlijk!

Een schitterend HJSO concert, ter voorbeeld.

Verder op de middag was er compleet iets anders te horen en te zien: een performance getiteld ‘Der Trubin‘ door de Vlaamse (film)acteur Jan Decleir met uiterst hilarische ondersteuning van het blaasensemble I Solisti del Vento. Muziek en oorspronkelijke tekst zijn van de Argentijnse componist Mauricio Kagel. Hij, Kagel, zette in dit stuk het vuige populisme in z’n hemd met schuinmarcheerdersmuziek getiteld ‘10 Märsche um den Sieg zu verfehlen‘. Deze middag echter kregen we een nieuwe inhoudelijkheid met scherpe tekst van de Vlaamse schrijver Dimitri Verhulst voorgeschoteld, met De Cleir in de rol van hedendaagse volksmenner die met boosaardig plezier een nieuwe politieke tijdperk aankondigt…..

Kader: Herfstfestival Sounds of music Groningen.

Plaats, tijd: zondagmiddag 10 november, 14.30 u., Grand Theatre, Groningen.

Boodschap van Verhulst (r.) via Decleir: “De toekomst wenkt, de lucht klaart op en zelfs de rozen kleuren blauw. Morgen, morgen is van mij en van jou“.

Maarten, zet hem op!

De wereld, politiek en economisch totaal verziekt, de aarde met zich meeslepend, verdient zo langzamerhand niet anders dan reacties van totale cynisme, misschien als enig nog effectieve wapen tegen de politiek en, naar ik hoop, vooral tegen kapitale oplichters binnen het vermaledijde economische wansysteem! Ultracynisme!, want de wereld heeft het er zèlf naar gemaakt! Daarom moeten we historicus en (gewezen?) tv-presentator Maarten van Rossem, nu hij met pensioen is en tijd te over heeft, volop de gelegenheid geven alle media, waar dan ook, met woord en geschrift (maar vooràl woord) te domineren! Of zoiets daadwerkelijk zou helpen, enig effect zou hebben op het wangedrag van de schraperige machtigen der maatschappij, weet ik niet, maar wat ik wèl weet is dat Maarten met z’n doorgaans rake, meestal cynische, opmerkingen in ieder geval bij mij tot dusver het nodige genot heeft weten op te roepen, waarmee, als Maarten deze door mij gewenste taak zou ambiëren, in de toekomst mijn leven van alledag misschien nog een beetje draaglijk zou kunnen zijn…..

Popiejopie gedoe

We hebben voor het moment een, naar ik mag hopen, tijdelijke regering met VVD en CDA. Zonder D66. Maar wat hàd er moeten gebeuren? Het oude kabinet had moeten aanblijven, maar zònder Verdonk van Vreemdelingenzaken! Voor haar had een substituut de plaats in moeten nemen, want om met de woorden van VVD-er Hans Dijkstal te spreken: Ze is een populist, vergelijkbaar met de Fransman Jean-Marie Le Pen, de Belg Filip Dewinter en de Oostenrijker Jorg Haider….. Niet mis te verstane woorden dus! Wanneer die hardnekkige Ria Verdonk, minister, nu gewoon was opgestapt vanwege een motie van Wantrouwen van een regeringspartij (Er was weliswaar geen meerderheid in de Kamer voor deze motie, maar, nogmaals, het ging hier om een motie van een regeringspartij!), was al dat kostbare tijdnemende gedoe van het vormen van een nieuwe regering niet nodig geweest!

Gelijktijdig wil ik hier mijn bezwaar aantekenen tegen het fenomeen ‘gekozen politici’ zoals lijsttrekkers, burgemeesters en wat u nog meer kan bedenken. Het gevaar is dan levensgroot aanwezig dat betreffende politici op de populistische toer gaan met het uitdragen van simplistische opvattingen, waarbij de kans in alle realiteit aanwezig is dat er zo hier en daar uitzonderingen op wetten over het hoofd worden gezien of dat een wet verkeerd uitgelegd wordt. (Hoor Verdonk: “Regels zijn regels!”). Bovendien, en ik heb dat al eens eerder aangehaald, vind ik sowieso dat politici zich niet moeten laten zien of horen! Ik kèn ze niet en ik wìl ze niet kennen! (Zo weet ik op het moment niet eens wie de burgemeester van m’n eigen woonplaats is, maar ik slaap uitstekend!) Partijprogramma’s lezen als je al politieke keuzes wilt maken – dáár gaat het om! Interesse voor de bijbehorende poppetjes dient pas op de laatste plaats te komen! Het is net als met Kunst – Kunst naar het volk brengen werkt niet of nauwelijks. Laat het volk zichzelf maar opvoeden! Zo ook, op een lager nivo uiteraard, met de politiek! Jawel, ‘lager nivo’, want ik acht de louterende werking van Kunst duizendmaal groter dan dat van de politiek….!

Politici dienen zich uiterst bescheiden op te stellen!