De toneelgroep Helwerd heeft tijdelijk het tempo omlaag geschroefd aangaande de repetities van de begin 2011 te spelen drie eenakters van Ayckbourn. Deze zomer nog slechts een paar losse oefeningen om er na de vakantietijd weer hard tegenaan te gaan. In de tussentijd is het serieus tekst leren geblazen. So far so good!
De woonkamer van de regisseur is opengesteld voor een voorstelling van een reeds lang geleden door ons eerder gespeeld stuk. Een voorstelling waarin ook ik dien te participeren. Een makkie, denk ik. Een handjevol publiek heeft zich al ergens in een hoek van de kamer genesteld en ik probeer me te concentreren om er achter te komen om welk stuk het ook al weer ging; een tekstboekje, ik moet een tekstboekje zien te bemachtigen. En, o god, ik ben m’n pak vergeten! De regie-assistente (tevens m’n begeleidster) racest in haar autootje (ook mijn autootje) naar de grote stad om een nieuw pak voor mij te halen. Opschieten! We moeten opschieten, want de voorstelling begint over een paar minuten. Bericht uit Groningen: Géén pak voor me te koop! Dan maar zònder pak! Tekst, daar gaat het nu om. Gelukkig vind ik een boekje ergens in een hoekje. Ik blader het koortsachtig door, maar zie geen tekst die bij m’n vermeend te spelen rol past. Het zweet breekt me aan alle kanten uit. Decorbouwers, ineens zijn daar decorbouwers druk bezig. Hun bezigheid geeft me hopelijk nog wat uitstel. Meer publiek, er komt steeds meer publiek opdagen, terwijl de aanvangstijd al ruim is overschreden…..
Dit soort van paniekdromen overkomt me wel meer…..