Schuilplaats voor andere tijden

Een bijzonder boek dat mij de radeloze machteloosheid der mensen aangaande de ziekte Alzheimer doet inprenten, immers het is nog steeds een ongeneeslijke ziekte die mensen die er aan lijden langzaam maar zeker hun leven ontneemt; niet meer in staat het huidige leven nog te kunnen volgen. Er wordt natuurlijk alles bedacht om met verzachtende maatregelen te komen. Hier en daar een pilletje of een aanpassing van de levensstijl, als pleisters om het erger worden ervan hopelijk enigszins te kunnen afremmen. Gaustin, de hoofdpersoon (tevens de schizofrene ik van de schrijver) uit de roman ‘Schuilplaats voor andere tijden‘ van de Bulgaarse schrijver Georgi Gospodinov had een uitgebreide levensverlichtende oplossing bedacht voor mensen die niet meer zo goed in het nu zich konden handhaven omdat ze domweg niks meer in hun brein konden vastleggen, terwijl ze zich nog wel allerlei dingen van vroeger herinnerden: Hij, Gaustin, probeerde de omstandigheden van vroeger na te bootsen door allerlei kamers in te richten die een verleden uitstraalden, bijv. van het jaar 1960, of 1968, of 1956 etc, vul maar in, waar de dementerende dat leven van toen nog konden leven, omdat ze daarvan nog veel herkenden. Werd de dementie erger dan was het mogelijk een stapje terug te doen middels verhuizen naar een kamer met een eigenschap van een nog vroegere tijd. Nu ja, het was natuurlijk een mooie poging om die mensen nog een beetje leven te gunnen, maar u begrijpt, dat zoiets toch vroeg of laat moest doodlopen. Ik vond dat overigens wel een grappig idee (Gaustin was natuurlijk ook een beetje gek), maar er kwamen steeds meer gezonde mensen op af die in die behandeling een uitweg hoopten te vinden voor het hectische moderne leven. Eigenlijk is het hele boek – veel Europese staten hielden zelfs een referendum om mensen te laten kiezen in welk verleden ze wilden leven! – een aanklacht tegen het feit dat steeds meer mensen van nu een obsessie met het toch wel dystopische verleden hebben. Angst voor de Toekomst? Te hectisch het huidige leven? Te druk, te jachtig, te chaotisch, te koortsachtig, te angstig?!

Even nog wat citaten uit het boek van 330 pagina’s:

• Het monster is de ouderdom en de dood is zijn zuster.
• Het verleden is dood, maar men wil het alsmaar balsemen en onderbrengen in een muf Mausoleum.
• Het ergste van verstoppertje spelen is beseffen dat niemand je meer zoekt.
• het verleden groeit als onkruid.
• Een lichaam dat écht dood wil, voelt geen trots meer.
• De staat, niet meer dan een brullende historische zuigeling, die zich voordoet als een Bijbelse ouderling.
• Het verleden is genadeloos! Wees genadeloos voor het verleden!!
• Nationalisme is hoe dan ook een territoriale aangelegenheid, het gebied is ‘heilig’. Wat gebeurt er als je dat kleedje onder de voeten wegtrekt?
• Niets kan het verleden zo terugbrengen als kitsch.
• De ruggengraat van geluk is zo breekbaar als die van een libelle.
• Geluk is niet de hoeksteen waar je je kerk of staat op kunt bouwen. Geluk is iets persoonlijks!
• En toen de demonen het verleden verlieten, nestelden ze zich in de mens.
• Dementie: hier is het ‘ik’ het meest zinloze woord, een lege schelp die met de golven mee naar de kust rolt.

Een uitgave van Ambo/Anthos Amsterdam (2022).

Transnationale dodenherdenking!

Laat het zo zijn dat er na morgen geen bekrompen nationale dodenherdenking meer wordt gehouden. Iedere oorlogsdode, van welke nationaliteit dan ook, is er één. De tijden zijn veranderd. Wij leven nu op een geheel andere voet met Duitsland dan 67 jaar geleden het geval was. We moeten toch ook betreuren dat er veel Duitse mensen zijn omgekomen in WOII. Kijk alleen al naar de bombardementen op Duitse steden door de geallieerden die gigantisch veel slachtoffers hebben geëist! Slachtoffers die part noch deel hadden aan die vermaledijde oorlog! Waarom zouden we de Duitse slachtoffers van de nazi-staat dan niet ook herdenken in gezamenlijk verband? Wij willen toch geen grenzen meer; wij willen toch een Europese Eénwording? Al was het alleen al om te voorkomen dat Europese staten hun agressie nog eens op elkaar zouden kunnen botvieren? Naar binnengekeerde nationale belangen zouden toch steeds minder een rol moeten gaan spelen…?!

De neo-NSB!

Politieke verkiezingen, verkiezingsshow, politici en hun televisiekermis! Zo, we hebben de kneuterigheid van de lokale verkiezingen weer achter ons. De kneuterigheid van de lokale partijen. Wat moeten we daar toch mee? Veel van die partijtjes haalden niet eens de raden, waardoor er veel stemmen verloren zijn gegaan. Stemmen die beter gebruikt hadden kunnen worden de landelijk bekende partijen plaatselijk te versterken. Dit beweer ik ondanks het feit dat ik niet echt geïnteresseerd ben in winst of verlies van partijen; vandaag winst, morgen verlies, zoals dat nu eenmaal gaat. Vooral D66, de partij van parketvloeren en openhaarden, is zo een heen-en-weer slingerpartij. Wat natuurlijk vooral opvalt is de opkomst van de would-be NSB! Een beweging die angstige mensen probeert voor zich te winnen. Dat heeft te maken met het feit dat die beweging zelf ook angstig is. Angst uit behoudendheid. Angst voor de nieuwe cultuur zoals de islam die met zich meebrengt. Angst die makkelijk kan leiden tot fascistoïde gedrag, door die andere cultuur met alle geweld te willen tegenhouden, te willen verbieden. Angst voor een groot Europa, waardoor er toevlucht wordt gezocht in een nationalistisch ‘groot’ Nederland. Iets wat we van vóór de oorlog kennen. Iets met een rare smaak….. Ikzelf zou veel banger zijn voor de cultuur die we het best gewend zijn, de christelijke, omdat die, i.t.t. de islam, de macht heeft. Hoed u voor machthebbers! De Kerk met z’n moraal en de Staat met z’n geheimen, je zou met allebei niet van doen willen hebben! Omdat kerk en staat gescheiden horen te zijn is het me meer dan onduidelijk waarom er nog steeds politieke partijen bestaan die de een of andere godsdienst hoog in hun vaandel hebben! Hou je godsdient bij je! En partijen van recht door zee….. die hebben in het verleden al heel wat mensen in de ellende gestort! Hou je recht door zee gedoe bij je! En hoe vaak moet ik nog van de daken schreeuwen dat politici zich gedeisd moeten houden; ik ben niet geïnteresseerd in ze. Ik ben geinteresseerd in politiek, niet in politici! Veel nieuwsgieriger ben ik naar hoe wetenschappers, waaronder economen, schrijvers en kunstenaars over (de) politiek denken! Dat zou een veel interessantere tv-avond kunnen opleveren…..

Paradox

IK HEB TÉGEN GESTEMD, maar ben niet tegen Europa, en ook niet bijvoorbaat tegen een grootschalige Europese Unie, ondanks het feit dat ik weet dat Turkije (mocht dat land ooit bij de Unie aangesloten zijn) grenst aan Georgië, Armenië, Iran, Irak en Syrië. Maar wat zou het: je moet niet bekrompen van geest zijn…… Ik moet dus haast wel oneigenlijke argumenten gebruikt hebben om een tegenstem uit te brengen. Is dat zo? Jawel! Ik heb op deze manier de huidige regering een loer willen draaien!, wetende dat ik misschien daardoor mezelf wel een loer draai…!

De uitslag is bekend: Wat moet de regering nù met Europa..? Ze zoekt het maar uit! Misschien nieuwe onderhandelingen over de financiën? Of over de grondwet..? Ik weet ook bij god niet wat daar allemaal in staat – in die grondwet, die tegelijkertijd geen grondwet schijnt te zijn. Ik wìl het ook allemaal niet weten…daarvoor ben ik teveel een dromer; ik ben géén politicus. Moet dat allemaal aan mij voorgelegd worden? Referenda….wat moet ik er mee…! Je kan ook nog zeggen dat niet de regering, maar de 2e Kamer dat referendum heeft gewild…maar wat moet ik met deze 2e Kamer..? Ik wìl deze regering niet; ik wìl de volksvertegenwoordigers in de huidige samenstelling niet – zo’n dromer ben ik nu óók weer niet! Hier zie je nu een staaltje van bekrompenheid ten top mijnerzijds! Maar waarom ook niet? Ik ben ook maar gewoon een kleinzielig mensje…..

Léve Europa…! 

Bovenstaande zou er misschien voor pleiten dat het houden van volksreferenda een verkeerde zaak is…..