Jeugd en concentratie

Ze stonden te rappen bovenop de betonnen tafeltennistafel. ‘Meneer, zou u ons nog een keer willen vertellen over het kerstfeest, zoals u dat viert?’, zo riepen ze me toe op het moment dat ik langs hun tafeltumult liep. Dat wilde ik wel, natuurlijk – logisch toch, wie wil er nou niet over kerst vertellen? Ja toch? Bovendien, als ik zou beginnen met vertellen, zou het meteen een stuk stiller zijn in ons buurtje, zo dacht ik. Echter ik had nog geen twee zinnen uitgesproken of ze, de jeugdigen, geraakten al weer uit hun concentratie om meteen al zingend weer te gaan rappen, hetgeen ze, dat moet gezegd worden, goed afging.

Jeugd en concentratie – dat zijn, zoals ik met enige regelmaat jammerlijk constateer, twee dingen die steeds minder bij elkaar schijnen te horen (ADHD?). Nu heb ik het in mijn schriftpreken ook wel eens gehad over het fenomeen ‘ontconcentreren‘, maar voordat je daaraan kunt beginnen zal je je toch eerst voor langere tijd moeten hebben overgegeven aan volledig concentreren…..

Ik heb de, voor mij machteloze, situatie maar gelaten zoals het was en heb m’n wandeling voortgezet om onderweg gewoon maar een beetje met de buurtkatten te praten…..
 

Ontconcentreren

Er zijn van die momenten dat ik, om allerlei redenen, geen behoefte heb aan concentratie. Dan is mijn motto altijd: ‘Niet convergeren, maar divergeren!’ Je gedachten loslaten en je hersenen even laten fladderen, even de deur van het kooitje openzetten. Dat zijn dan van die ogenblikken dat ik het liefst tv kijk. Geen concentratie vergende film of documentaire, maar een praatprogramma zoals bijv. van Pauw en Witteman. Ondanks de actualiteit tòch even weg zijn van de wereld, met de deur op slot. Gezellig, wat kàn je gebeuren! Een drankje en pindaatje erbij en, met een half oor luisterend, al dribbelend door de kamer, boertjes en scheetjes laten. En natuurlijk zo links en rechts opmerkingen plaatsen die toch niemand kunnen deren. Gezèllig! Of, wat ook héél gezellig is…. kijken naar kookprogramma’s, zonder enige intentie te willen hebben de getoonde kookkunsten ooit nog eens na te doen. Ik kan het toch niet allemaal onthouden: Leve de vergeetkunst! Daarenboven, om al die recepten nou weer allemaal op te gaan zoeken op internet en of teletekst…. ja, daar ben ik gewoon te lui voor, zeker op momenten van opperste gezelligheid. Neen, gewoon kijken: Roeren, pruttelen, kooktrucjes….. héérlijk. Op kookgebied kan ik u een programma aanraden dat geregeld minstens een uur lang op vrijdagavonden rond een uur of elf (zoals ook gisteravond) te zien is op het Duitse ZDF, een programma van Johannes B. Kerner.* Maar liefst een stuk of vijf min of meer beroemde koks, waaronder steevast een vrouwelijke, zijn dan bezig met bereiden van voor-, hoofd- en nagerechten. Daarbij wordt ook heel wat afgekletst, onder leiding van de moderator. Hoe dan ook….. Zelf niks hoeven, gewoon kijken, boertjes en scheetjes laten, en dan ondertussen natuurlijk wèl zo nu en dan even naar de koelkast sjouwen dat begrijpt u ook wel…..

* Latere toevoeging: Kerner inmiddels vervangen door Markus Lanz.

* 27-10-2017, nòg latere toevoeging: Ook programma met Markus Lanz al verdwenen. 😉