Popiejopie gedoe

We hebben voor het moment een, naar ik mag hopen, tijdelijke regering met VVD en CDA. Zonder D66. Maar wat hàd er moeten gebeuren? Het oude kabinet had moeten aanblijven, maar zònder Verdonk van Vreemdelingenzaken! Voor haar had een substituut de plaats in moeten nemen, want om met de woorden van VVD-er Hans Dijkstal te spreken: Ze is een populist, vergelijkbaar met de Fransman Jean-Marie Le Pen, de Belg Filip Dewinter en de Oostenrijker Jorg Haider….. Niet mis te verstane woorden dus! Wanneer die hardnekkige Ria Verdonk, minister, nu gewoon was opgestapt vanwege een motie van Wantrouwen van een regeringspartij (Er was weliswaar geen meerderheid in de Kamer voor deze motie, maar, nogmaals, het ging hier om een motie van een regeringspartij!), was al dat kostbare tijdnemende gedoe van het vormen van een nieuwe regering niet nodig geweest!

Gelijktijdig wil ik hier mijn bezwaar aantekenen tegen het fenomeen ‘gekozen politici’ zoals lijsttrekkers, burgemeesters en wat u nog meer kan bedenken. Het gevaar is dan levensgroot aanwezig dat betreffende politici op de populistische toer gaan met het uitdragen van simplistische opvattingen, waarbij de kans in alle realiteit aanwezig is dat er zo hier en daar uitzonderingen op wetten over het hoofd worden gezien of dat een wet verkeerd uitgelegd wordt. (Hoor Verdonk: “Regels zijn regels!”). Bovendien, en ik heb dat al eens eerder aangehaald, vind ik sowieso dat politici zich niet moeten laten zien of horen! Ik kèn ze niet en ik wìl ze niet kennen! (Zo weet ik op het moment niet eens wie de burgemeester van m’n eigen woonplaats is, maar ik slaap uitstekend!) Partijprogramma’s lezen als je al politieke keuzes wilt maken – dáár gaat het om! Interesse voor de bijbehorende poppetjes dient pas op de laatste plaats te komen! Het is net als met Kunst – Kunst naar het volk brengen werkt niet of nauwelijks. Laat het volk zichzelf maar opvoeden! Zo ook, op een lager nivo uiteraard, met de politiek! Jawel, ‘lager nivo’, want ik acht de louterende werking van Kunst duizendmaal groter dan dat van de politiek….!

Politici dienen zich uiterst bescheiden op te stellen!

Politici-terreur

Ik ben op 12 mei jl. teruggekomen uit Duitsland. Thuis is mijn eerste loop naar de tv om gauw even het nieuws op teletekst door te nemen, want in het buitenland hoor je nauwelijks iets over Nederland. Ik lees dat Karel Appel op het beroemde Parijse kerkhof ‘Père Lachaise’ wordt begraven…..Ik schrok: Ik wist niet eens dat-ie, de illustere Nederlandse kunstschilder en dichter, dood was….. Een internationaal bekende schilder, die ooit ook met de COBRA-groep allure heeft gemaakt, is dood! En dat is kennelijk geen nieuws voor de Duitse tv. Maar goed, ik weet het nu dus, en ik dacht in m’n kennelijke naïviteit dat er verder op de Nederlandse tv nog wel enige aandacht aan zou worden geschonken, net als na het overlijden van Gerard Reve. Tot dusver helaas niets gezien! Maar het kan natuurlijk zijn dat ik iets gemist heb, en of dat ik toch net te laat ben teruggekomen. In ieder geval worden we wèl iedere avond geterroriseerd door aan borreltafels napratende politici. Is het niet bij NOVA dan was het wel bij Barend en Van Dorp. Politici! Ik wil ze niet zien of horen! Ik heb ze ooit een mandaat gegeven om te gaan besturen, en daar moet het bij blijven, ze moeten onzichtbaar werken, voor de helft van wat ze nu verdienen; je hebt een roeping of niet! Als je die politici steeds in de schijnwerpers zet gaan ze denken dat ze belangrijk zijn. Neen, ze moeten zich bescheiden en teruggetrokken opstellen, om over vier jaar ons te laten horen hoe ze het er afgebracht hebben. Voor één dag wil ik wel even de moeite nemen naar ze te luisteren:

En als ze dan niet kunnen aantonen dat de kloof tussen arm en rijk kleiner is geworden, hebben ze voor de zoveelste keer weer een verkeerde economie gebruikt en krijgen ze van mij geen mandaat meer!

Aan de andere kant: Ik wil die borreltafelgesprekken wel op tv, ik hou van praatprogramma’s, maar dan wel met echte mensen, vrije individuen, kunstenaars, schrijvers, musici, wetenschappers van allerlei aard, kunstkenners die mij breedvoerig alles vertellen over bijvoorbeeld de pas overleden Karel Appel, theatermakers, gewone onbekende mensen, noem maar op, in ieder geval géén politici!

Karel Appel (1921-2006)
 

Hardnekkige lelijkheid

Altijd wanneer er weer verkiezingen zijn worden we weken van te voren lastig gevallen met schreeuwerige affiches van politieke partijen, geplakt op snel in elkaar geflanste lelijke houten constructies, stuk voor stuk een echte billboard onwaardig, en die meestal geplaatst zijn bij toegangswegen naar woonwijken. Een zielige vertoning. Dienen wij deze hardnekkig terugkerende lelijkheid zonder protest over ons te laten komen? Buiten het feit dat politici, in tegenstelling tot bijvoorbeeld kunstenaars, zich sowieso uiterst terughoudend dienen op te stellen door de nodige nederigheid en gedienstigheid te tonen, zouden wij, buitenstaanders en daarmee gewone mensen, anti-burgers dus, toch in het geheel niet met deze merendeels omhooggevallen lieden geconfronteerd willen worden? Om het over hun partijen nog maar niet te hebben….. Wèg dus met die houten stellages, want de per definitie lelijke woonwijken worden er alleen maar nòg troostelozer door….!

(foto: DvhN)

NASCHRIFT: Zaterdagmiddag 4 maart werd m’n woonwijkje getracteerd op een portie lawaaioverlast, gespuugd uit een luid(s)prekerwagen van het CDA. (Waarschijnlijk ook nog gefinancierd, tegen alle regels, door de landelijke overheid! Zie NRC 4 maart). Een barre toestand!

Voor het vervolg: Zie mijn eigen reactie op dit logje (5 maart 2006: 00.37u.)