Leve de normale tijd!

Vandaag een lange dag. Een uur langer vanwege de overgang van zomertijd naar normale tijd. Ik zal u vertellen dat het van mij niet meer hoeft, zomertijd, want in die periode ben ik altijd een beetje uit balans, omdat er constant een uur mist. De normale tijd, wintertijd mag je niet zeggen, de normale tijd hoort bij mij; mijn lichamelijke en geestelijke consistenties zijn daarop afgesteld, want ik ben geboren in de normale tijd, de niet-zomertijd. Naast dat ‘uit balans zijn’ heb je natuurlijk nog de verschrikking van de absurd lange zomeravonden, waarbij het in hartje zomer nog tot zeker half twaalf in de avond licht kan zijn. Dit alles onder het mom dat er daardoor energie bespaard zou worden. Kan zijn, maar ik wil dat het des avonds, ook in de zomer, op tijd donker is! Wat denkt men wel?! Ik ben en blijf nu eenmaal een voyeur. Ik ga daarvoor zeker niet naar de dokter, want behept zijn met deze eigenschap bevalt me uitstekend, ook al zal dat in jullie ogen onhebbelijk zijn. Als er niemand is die ’s avonds de lampen hoeft op te steken vanwege die absurde zomertijd, waardoor ik niet goed bij jullie naar binnen kan kijken, wordt het moeilijk voor mij, dat zullen jullie toch moeten willen begrijpen? En als men energie wil besparen kan men toch zeker die overvloed aan lantaarnpalen wegnemen? Nou dan! Dat zou voor mij de ideale situatie zijn – lantaarnpalen uit en bij jullie de lichten aan, met uiteraard de gordijnen open…..

De gevolgen van tijdsverandering op je biologische ritme: hier!