Het dubbele

Hij zat, met z’n pet ietwat te ver achter op z’n hoofd, zichtbaar blij te zijn naast me in de auto. Op weg naar het Groninger Hoogeland, op zoek naar de boerenbedrijven waar hij had gewerkt; ieder jaar weer een andere werkgever, een andere boer, nagenoeg heel z’n leven, meteen na de lagere school. Geen gedonder! Boerenarbeider! Mager pensioentje, of misschien wel helemaal géén pensioen. Hij kon feilloos, op het moment dat we er langsreden, zowel de namen van al die boeren opnoemen, alswel van de boerderijen – die hadden soms ook een naam. Pet van opwinding steeds verder achterover. Plekken bij Uithuizen, Garsthuizen, Zijldijk; waar waren we niet, waar had hij niet gewerkt?!

Terug naar huis. We dronken koffie en hij bood me zowat iedere 5 minuten opnieuw een sigaartje aan: “Sigaar jòng?!” Hij ging daar mee door tot de doos leeg was. Ik bleef maar verzamelen. Lachwekkend, maar vooral ook om te huilen – Alzheimer…..