First
Meerdere opnames van saxofoonkwartetten heb ik op de plank liggen en ook menig saxofoonkwartet of dito kwintet mocht ik live beluisteren. Wat me veelal stoorde bij het afluisteren van die banden en het luisteren naar bewuste concerten was dat het vaak zo brijig klonk. Te veel sound in één keer? Konden mijn tere oortjes het niet meer aan? Ben ook een beetje doof, zoals je doofheid wel vaker aantreft bij oudere mensenmannetjes en of dito vrouwtjes. 😉
Nu wilde het toeval (het was geen toeval) dat ik in het tv-programma Podium Witteman een negental samenspelende saxofonisten aantrof (sopraan- tot en met bassax) waar, zo mocht ik beleven, de brijigheid totáál ontbrak. Geweldig! Ze, verbonden in de naam ‘Vento Do Norte’, speelden, uiteraard in bewerking, het melancholieke ‘Adagio voor Strings’, een slow piece van de Amerikaanse componist Samuel Barber, maar tòch! Helder!
Second
‘Summermusic‘ (voor blaaskwintet) was lange tijd het enige werk dat ik van Barber kende.In 1998 kwam daar een tweede stuk bij: ik speelde in het toneelstuk ‘Passion Play’ (Passiespel) van Peter Nichols. De regisseur had daar in de slotfase muziek bij bedacht, en wel het bovenvermelde ‘Adagio for Strings’; bij een melancholiek droevig toneelslot hoort, ter versterking, melancholieke muziek, àls je er al muziek bij wilt tenminste. De onmachtige gelatenheid die dat bij mij, als speler, opriep sneed me bij iedere uitvoering weer door m’n ziel, hoewel ik die muziek op zich niet interessant vond. Dat kan!
Third Ik heb nog even m’n database (de oorspronkelijke, niet die hier op internet) van de door mij in de loop der tijden opgenomen modern klassieke muziek erop nagekeken en het bleek dat ik ‘Summermusic’ al in juni 1987 had opgenomen bij omroep EO, van de radio. Ik kwam erachter dat dezelfde EO er een handje van had met enige regelmaat muziek van Barber uit te zenden. De muziek van deze componist paste kennelijk in het christelijke straatje van deze omroep, maar of ze daar geweten hebben dat de toondichter een homofiele relatie had en samenwoonde met een andere componist, genaamd Menotti…….? Ik denk het niet. 😉
Tel ze maar. Ik kom op negen muzen. Screenshot van het programma ‘Podium Witteman’.
Weblog Dré Oudman Appingedam 