Verbazing forceren

De uitdrukking ‘dat heeft iemand geen windeieren gelegd’ kent een ieder, maar heeft u wel eens een windei gezien? In uw handen gehad? Hoe raar dat voelt, zo’n ei omhuld met slechts een vlies? Heel vroeger had ik, behalve mestkuikens, ook leghennen. En het gebeurde wel eens, als ze pas aan de leg waren, die jonge kippen, dat er een windei werd geproduceerd. Moest je natuurlijk voorzichtig mee omgaan, want ja, zo kapot. Maar je kan ze gewoon koken en als je dat gedaan hebt, ziet zo’n ei er niet anders uit dan een gewoon stevig ei met dop, maar voelt wèl zacht aan. Nu ja, daar heb ik wel eens een grapje mee uitgehaald. Een vriendje van toen kwam geregeld bij ons eten en op een keer hadden we hem een gekookt windei in een eierdopje voorgezet, naast z’n bordje. Wij ons stiekem verkneukelen, omdat we wisten wat er zou gaan gebeuren: als jij denkt dat iets hard is en het voelt desondanks griezelig zacht aan, schrik je je het apezuur. Dat overkwam het vriendje dus. Eerst die schrik en ogenblikkelijk daarop die totaal onbeschrijfelijke verbazing op z’n gezicht. Als je uiterste verbazing op gezichten wilt toveren, moet je zulke fratsen uithalen….. 🙂