Gevoelig voor invallend licht ben ik. Licht dat sfeerbepalend is. Ik heb daar altijd sterke herinneringen aan; zo herinner ik me nog na ruim een halve eeuw de lichtinval in een lokaal van de RHBS te Appingedam, terwijl daar het toelatingsexamen werd afgenomen. (Ja jongens en meisjes, toen was een middelbare school nog hoog en iets voor nette burgers!). Een warm zacht goudgelig licht was het dat me kalmeerde en dat er ongetwijfeld aan heeft bijgedragen dat ik dat examen goed ben doorgekomen. Maar zodra u mij in een ruimte plaats waar slechts koud tl-licht straalt, word ik agressief en wil ik oorlog voeren. Ik heb dat ook met auto’s waarvan de koplampen ’s avonds een agressief kilblauwig licht uitstralen. De neiging bekruipt mij dan altijd om met mijn autootje, een Nissan Micra (die overigens in het geheel niet bij m’n stand past), waarvan de schattige koplampjes altijd een liefelijk gelig licht uitstralen, frontaal op dat kwaadaardig blauw te botsen om de bestuurder ervan een lesje te leren. Laat dat een waarschuwing zijn!
De voormalige RHBS, het huidige ‘Stadskantoor’ van Appingedam. (foto: dré)
Weblog Dré Oudman Appingedam 
Heel heel lang geleden ken ik een dre die vierkant tegen gebruik van auto’s was, moest hij toch met dit vervoermiddel zich verplaatsen dan was dit in zijn ogen een noodzakelijk kwaad. En wat schetst mijn verbazing, dezelfde dre heeft een eigen auto, en nog wel een nissan micra,ik ook maar dit terzijde, maar wees in zijn geheel niet bang hij rijd net als alle autobestuurders netjes, hoewel hij in dit artikel iets anders schets. Dre rij nog vele kilometers en misschien komen we elkaar nog eens tegen.
LikeLike
Pingback: De lessen van mevrouw Lohmark | Weblog Dré Oudman Appingedam
Pingback: Ark van Noach | Weblog Dré Oudman Appingedam
Pingback: De nieuwe man | Weblog Dré Oudman Appingedam