Af en toe bezoek ik een eindexamenconcert aan het muziekconservatorium te Groningen. Zo rond deze tijd zijn dat er nogal wat, zodat je welhaast gedwongen wordt een keuze te maken. De keuze deze keer, afgelopen vrijdagavond, viel op de uit Roemenië afkomstige violiste Romana Porumb, mede ook omdat ik haar menigmaal had zien spelen in het strijkensemble genaamd Camerata Ardesko. Ik ga u nu al verklappen dat het een fantastisch concert was! Mozart, Milstein, Prokofjev en Bartok kwamen langs. Mozarts Rondo in C, KV 373 voor viool en piano (1882) – oké, zo ongeveer precies wat je ervan mocht verwachten, maar toen kwam Milstein, die ik overigens niet kende. Porumb speelde zijn Paganiniana, een aantal solostukken voor, uiteraard, viool, geïnspireerd door de 24 Capriccio’s (grillige stukken), op1 nr.24 van Nicolo Paganini. Zeer onder de indruk was ik van haar virtuoos spel, waar het stuk overigens ook om vroeg, met flageoletto’s (door speciale snaarbehandeling verkregen iele hoge tonen) en al. Opmerkelijk was te zien haar eigen schijnbare ingekeerdheid in contrast met de hier en daar uitbundige muziek. Ik heb ooit ergens opgemerkt dat virtuositeit ten koste van de muziek zou gaan. Hoe groter de vaardigheid hoe minder de zeggingskracht. Bij haar was dat zeker niet het geval, omdat haar virtuositeit zich niet op de voorgrond drong, zoals je nog wel eens ziet bij meer ervaren en door de wol geverfde musici. Het was vooral geen show! Daarna kwam Prokofjev aan de beurt met zijn vioolconcert nr.1 in D majeur, opus 19 (1915-1917). Het orkest werd hier eventjes vervangen door piano. Moest ook wel, want ik had geen entree betaald! Een prachtig werk dat ik niet kende (zo doe je nog eens ervaring op), maar waar ik geheel in werd meegezogen. Dat kan natuurlijk aan de mooie muziek hebben gelegen, maar ik weet zeker dat de uitvoerenden hier zeer zeker mede debet aan waren; uiterste concentratie was bij ze zichtbaar tijdens de drie delen langzaam-snel-langzaam! Bartok ten slotte: Zijn Contrasten voor viool, klarinet en piano (1938). Een eigentijds, ja ja, stuk dat de nadruk legt op de klankverschillen, de sonore tegenstellingen tussen de drie instrumenten. Dit stuk was mij ook al onbekend (iemand, een vrouwspersoon nog wel, heeft ooit eens tegen me gezegd: “Wat weet jij veel niet….!” Klopt! Màg ik?). Hierbij gebruikte ze, Porumb, om en om, twee violen die verschillend gestemd waren, waarbij ook steeds van klarinet werd gewisseld. Prachtig! Resultaat? Een négen! (Hetgeen ik had verwacht!). Romana gaat vanaf nu een paar jaar studeren (je moet altijd studeren!) aan het Haags Koninklijk Conservatorium. Wat mij betreft horen we nog veel van haar! Nog te vermelden zij:
Piano: Elena Malinova en Victoria Dmitrieva. Klarinet: Rolinka Niers.
Romana Porumb
Weblog Dré Oudman Appingedam 