Men maakt er nogal ophef over wanneer er in dit land een vermeend vergiftigingsverschijnsel zich voordoet, zoals momenteel in Hoogeveen bij een dierenspeciaalzaak. Die ophef is terecht natuurlijk. Het is nog niet opgehelderd waarom er mensen ziek werden, maar het is een heel karwei de verdachte stof* op te sporen als je niet weet waar je naar moet zoeken; wat vind je in een bos als je niet weet wat je moet vinden? Goed, de ziekteverschijnselen kunnen op iets duiden. Er zou, zegt men, sprake zijn geweest van nitroaniline, maar daar hoor ik op dit ogenblik verder niets meer over.
Ik moet bij berichten van deze aard altijd aan mezelf denken; wat mij in het verleden allemaal is overkomen. Werkzaamheden op een chemisch laboratorium hebben me de gelegenheid gegeven met talloze gifstoffen in aanraking te komen. Dat heeft dan ook een aantal malen op indringende wijze mogen gebeuren. Een handjevol gevallen wil ik hier noemen: Chloorgas heb ik ingeademd. Chloor is een cheelgroen chiftig chas, choor! In roodbruine broomdampen heb ik rondgelopen, zoutzuurgas ingeademd. Geconcentreerd zwavelzuur in m’n gezicht gehad, ammoniakgas gesnoven. Wat dat laatste betreft, daar had ik in voorgaande tijden, vanwege m’n kippenmesterij, ook al een stevige portie van meegekregen. Ook nog te noemen het uiterst giftige zwavelwaterstofgas met z’n walgelijke geur van rotte eieren. Ik heb vertoefd in dampen van allerlei oplosmiddelen, zoals aceton, chloroform, tolueen en wat al niet! M’n handen heb ik ooit gewassen in pure benzeen, maar dat was toen nog niet kankerverwekkend….. Asbestvezels moet ik ook ongetwijfeld hebben ingeademd, want draden van dat asbest zaten gewikkeld om metalen ringen die dienden als steun voor glazen kolven, waarvan de inhoud bijvoorbeeld verhit moest worden. Heel bijzonder was, vond ik zelf wel, dat men mij een tijd heeft laten rondlopen in een ruimte vol met traangas, zonder gasmasker. Dat laatste was natuurlijk niet op het lab, maar in een militaire bunker. Welnu, ik heb het tot dusver allemaal mogen overleven….! Tot dusver….! Maar wat mij krenkt is dat ik nooit ben uitgeroepen tot held!
Ene dré oudman in scrupuleloze tijden (tekening/cartoon: H.J. Mein, 1983)
* Maart 2014: Het bleek cyanide?!!
Weblog Dré Oudman Appingedam 
Je was toen aan het hijgen bij het openen van de Cariusbuis, weet je nog……
Geweldig trouwens die tekening weer eens te zien!
LikeLike
Tja … inderdaad de cariusbuis … en de voorbereidingen van de Oudman-omlegging in vitro … iso-cyaniden die uit zuurkasten walmden en labzalen die afgesloten moeten worden daardoor … een heleboel is vervlaagd … weggezakt in het brein … tekeningen, gedichten, mensen die serieus waren, mensen die moesten lachen … ik weet het nog wel een beetje … ik heb ze nog die tekeningen en gedichten … en soms kijk ik er even naar …
LikeLike
Beste ‘De tekenaar’ (ik denk dat ik weet wie u bent…),
U herinnert zich alles nog haarfijn merk ik. Bedankt voor uw reactie; een bewijs dat dit logje niet uit m’n duim gezogen is, en ook geeft uw respons mij extra zekerheid van mijn bestaan: Of ik wel besta en of alles wat nu als zogenaamde herinnering in m’n hoofd is achtergebleven wel ècht is gebeurd. Soms, in tijden van zwakte, twijfel ik daar nog wel eens aan….
Hartelijke groet, dré
LikeLike