Halfvergane glorie

Wat doen we met overblijfselen van al lang niet meer in takt zijnde industrie-objecten, zoals oude steenfabrieken, scheepswerven, oude gemalen en dito molens, etc.? De meeste van die restdingen zullen of opgeruimd of opgeknapt worden, maar zo hier en daar blijft er ook wel het een en ander staan waar niemand zich meer om bekommerd, waardoor het in staat gesteld wordt zich over te geven aan de vergankelijkheid. Ik hou wel van vergane glorie, zolang we er maar niet van vergeven zijn. Langs het Damsterdiep zijn er nog resten van steenfabrieken zichtbaar, waarvan de meest opvallende zich naast het landgoed Ekenstein bevinden. Het is daar een paradijs van langzame aftakeling. Een hele tijd stond het complex daar te zijn, slechts om zich over te geven aan het niet-zijn. Een krakersgroep ontdekte deze heerlijkheid waar overigens de lange schoorsteenpijp* nog fier overeind staat, hoewel bij dat ex-rookkanaal ook tekenen van verval duidelijk zichtbaar zijn. Die groep is er na een tijd door de gemeente Loppersum weggejaagd en nu staat die oude fabriek daar weer in alle rust, gedeeltelijk overwoekerd door de natuur. Ik hoor geruchten dat het zal worden afgebroken en dat het vrijgekomen terrein volgeplemt gaat worden met burgermanshuizen. Waaròm nu toch; láát het toch zo! U weet zelf hoe die -veel te dure- burgermansonderkomens eruit zien. Kijk maar naar de voortwoekerende nieuwbouwpuisten aan dorps- en stadsranden. Lelijkheid alom, en als er nu sprake was van afwisselende lelijkheid was het nog tot dáár aan toe, maar die puisten zijn allemaal gelijk! Mag het dan zo zijn dat ‘mijn’ oude steenfabriek met rust gelaten wordt….?

*De schoorsteenpijp is op 24 okt. 2013 omvergehaald: er is inmiddels een particuliere gegadigde die bezig is het terrein bouwrijp te maken.

 Een paradijs van langzame aftakeling.   Afgebrand op 22 juni 2018          (foto: dré)

De toenmalige pijp aan het Damsterdiep. Gelukkig hebben we de foto’s nog.  (foto:dré)