Zonder publiek

                                                                      Foto: Aart Brakema

Als jongetje heb ik ergens in de vijftigerjaren vaak in dit pand te Onderdendam vertoefd en kende er alle verborgen uithoekjes. Mijn grootouders runden er toentertijd een café. Niet zelden was er gezellige bedrijvigheid. Visclubs kwamen daar hun tijdens wedstrijden gevangen vis wegen, om de prijzen voor de individuele hengelaars te kunnen bepalen. Dat ging natuurlijk niet zonder gesmeerde kelen…..

De bovenzaal was ook interessant voor mij, want er was een podium, waar ik in m’n eentje toneelspeelde en waar ik me terug kon trekken in de wereld achter de coulissen, een wereld met een sfeer van verstilde dromerigheid, omdat het geheimzinnige licht uit een kokerraam er naar binnen viel.

Er werden in die zaal natuurlijk ook bij regelmaat de nodige feesten gehouden en ik herinner me nog hoe ik verliefd werd en was op de accordeoniste van een band, die zich op mijn podium had genesteld. Ze, net als ik muziekbezetene, was weliswaar honderd jaar ouder dan ik, maar dat gaf niet…..

Op dagen dat er niets bijzonders was te doen en ik genoeg had van toneelspelen en vissen in het Boterdiep, of als de locale jeugd eens niet van de brug in het water sprong om te zwemmen, wat natuurlijk de nodige spectaculaire aanschouwelijkheid met zich meebracht, nestelde ik me in de kroeg op de halfversleten leren bank in de schouw achter de kachel. Daar las ik een Karl May boek, terwijl ik onderwijl de niets vermoedende klanten zat te beloeren. Er zijn er nogal wat jenevertjes en pilsjes weggedronken. Voor één klant had ik bijzonder veel bewondering, omdat-ie donker bier, géén pils dus, dronk. Inmiddels ben ik er natuurlijk wel achter gekomen dat dat donkere toch maar slap (lees: zoet) spul is vergeleken met gewone pils. U zult dan ook begrijpen dat die man mij achteraf, zonder dat-ie het heeft geweten, zeer teleurgesteld heeft; ik kan in hem uiteraard geen held meer zien!

En wat dacht u van biljarten; heb ik er, hoe kan het ook anders, ook geleerd, ondanks m’n afkeer ervan; ik heb nooit van spelletjes gehouden, want ook toen al had ik er een hekel aan me te moeten concentreren op één ding; daar ben ik te fladderig voor. Spelletjes doen is voor mij verveling, maar ik moest wel, want opa kon met z’n biljartlessen nogal dwingend omgaan. Dat neemt niet weg dat ik goeie herinneringen heb aan die verblijftijd met tussenpozen te Onderdendam.

Expressief schilderij van Abe Kuipers